PRODUCENT: Czech Games Edition
MAKER: Vladimir Suchy
ILLUSTRATIES: Tomas Kucerovsky
NEDERLANDS: nee
SPELERS: 2 – 5
SPEELTIJD: 40 to 100 minuten
VERKRIJGBAAR: Klik hier
Je hebt van die mensen die zijn geboren ‘met een zilveren lepel in hun mond’. Rijke ouders en verzekerd van een succesvolle toekomst. Maar zo’n leven is maar saai. Er wordt van je verwacht dat je vooraanstaand gedraagt. En wat te denken van die politieke carrière die je vader voor je in gedachten had? Daar moet toch iets aan te doen zijn?
DOEL: Bij de Prodigals Club (‘Club van verloren zonen’) is het de bedoeling om in no-time alles naar de knoppen te helpen: je sociale status, je politieke carrière én daarnaast ook al je bezittingen kwijt te raken. Neem bijvoorbeeld je paard mee naar het restaurant, begin een ruzie in een volle kroeg en trakteer je politieke medestanders op bier, dat ab-so-luut niet te zuipen is. Maar dan heb je altijd nog die Tante Beatrice, die rondbazuint dat je zo’n schattige lieve jongen bent, die niemand kwaad doet. Wat een vervelend mens!
MECHANISMEN: Worker-placement
WERKWIJZE: Het spel speelt zich af op drie vlakken, die aparte borden hebben: er is een sociaal bord, waar je ervoor moet zorgen dat iedereen een grondige hekel aan je krijgt. Er is een bezittingenbord, waar je moet zorgen dat je al je bezittingen én je geld kwijtraakt. En ten slotte is er ook een politiek bord, waar je moet zorgen dat je al je stemmen kwijtraakt.
De ronde bestaat voornamelijk uit twee delen. Eerst stuur je je hulpjes op pad, vooral om kaarten te verzamelen met de verschillende acties erop. Daarna voer je die acties uit. Sommige acties zijn eenmalig, maar anderen komen elke ronde terug.
Aan het einde van vijf ronden worden de scores van al deze vlakken uitgerekend. Het is de bedoeling om een soort balans te vinden tussen al die vlakken want de hoogste score (en daarmee dus ook de slechtste) is de uiteindelijke eindscore. Het is dus leuk als je je sociale score naar ‘0’ weet terug te krijgen, maar als je politiek nog altijd rond de dertig zit, dan schiet je daar dus helemaal niks mee op.
Het is bij het spel niet verplicht om met alle drie de modules te spelen. Sterker nog, de bezittingen-module kan zelfs vervangen worden door het spel ‘Last Will’, een eerder spel van CZE, waarbij het de bedoeling is om zo snel mogelijk al je geld er doorheen te jagen. The Prodigals Club levert kaarten aan om de spellen samen te kunnen spelen.
COMPONENTEN: De componenten (en dat zijn er een hoop) zijn prima. De hulpjes zijn top-hoeden en dat past een stuk beter dan de meeples, die je normaal bij een worker-placement zou verwachten. De artwork op de kaarten hebben een grappige bedoeling en dat past natuurlijk prima bij het thema van het spel.
MOEILIJKHEIDSGRAAD: Er gebeurt een hele hoop op de borden en de uitleg voor het eerste spel is aanzienlijk. Maar gevorderden spelers hebben al vrij snel in de gaten wat de bedoeling is en het spel speelt redelijk gestroomlijnd.
HERSPEELBAARHEID: Met drie verschillende modulen (die je dus ook in meerdere combinaties kunt spelen) zou je zeggen dat de herspeelbaarheid vrij groot is. Maar na het eerste potje is er eigenlijk geen enkele reden om niet met alle de modules te spelen. Daarna is de variatie misschien niet extreem hoog, maar het is wel een spel dat dusdanig opvalt, dat je het eens in de zoveel tijd weer eens uit de kast pakt.
INTERACTIE: De voornaamste interactie zit het bij het elkaar in de weg zitten, zoals bij de meeste worker-placement spellen. Bij de politieke module is het ook nog eens de bedoeling om zo hard mogelijk je politieke waanideeën te uiten op de bekende Hyde-corner in Londen. En dus ontstaat er elke ronde wel een race richting ‘de meeste toeters’. En degene die zijn ideeën het minst hard heeft kunnen verkondigen, krijgt er zelfs een stem bij. (want dat idiote plan van die gozer verderop klinkt zo idioot, dan is jouw idee om een 12-urige werkweek voor honden in te voeren, misschien nog niet eens zo raar).
Het spel zit zo in elkaar dat er voor twee en voor drie spelers er een apart speelbord is. Op de andere kant is de versie voor vier en vijf spelers. Bij worker-placement is dat natuurlijk cruciaal om te zorgen dat je elkaar een beetje in de weg kan zitten.
THEMA: De spellen van Czech Games Edition scoren altijd een ruime voldoende op thema en spelbeleving en Prodigals Club doet daar niet voor onder. Het thema is vreemd, maar wel herkenbaar en in no-time ga je helemaal op in de beleving en bedoeling van het spel. Want wie heeft er nou niet als zijn of haar geld doorheen willen jagen?
De artwork helpt ook enorm bij de beleving. Huur een nogal onbeschofte bestuurder in van je koets, die alles beledigt wat ook maar een hartslag heeft of neem financieel advies aan van die klaploper uit Greenwich. En als je een nieuwe jockey voor je racepaard hebt gevonden, dan zit ’ie uiteraard achterstevoren op een paard.
OORDEEL: Het omgekeerde thema (verlies geld in plaats van het te verkrijgen) en de uitstekende manier om dat thema uit te buiten in het spel zorgen ervoor dat The Prodigals Club een pareltje is.
Vooraf ziet het spel er met al zijn onderdelen misschien wat ingewikkeld uit, maar als alles op z’n plek valt is het een meer dan aardig spel dat de lachers al snel op z’n hand heeft en zichzelf ook vooral niet serieus neemt. Een zeer vemakelijk spel, ook al win je nooit, omdat – nu het juist een keer de bedoeling is – je echtgenote er in slaagt om geld er wel snel doorheen te jagen.
