Blood on the Clocktower (The Pandemonium Institute) – Ontwerper: Steven Medway – Illustraties: M. Dawn, A. Roberts, J. van Fleet en G. van Fleet – Spelers: 6-21 – Speeltijd: 30 – 120 minuten – Leeftijd: 15+ – Nederlands: nee – Verkrijgbaar: klik hier
Fabian vertelde over zijn ervaringen met Blood on the Clocktower in aflevering 31 van de Speloptafel-podcast. Die vind je hier.
Een harde klap, een luide kreet, het is diep in de nacht wanneer de inwoners van Ravenswood Bluff abrupt uit hun slaap worden gewekt. Het kan niet anders dan dat er iets vreselijks moet zijn gebeurd.
Wanneer de dorpelingen zich met spoed op het dorpsplein verzamelen, en naar de klokkentoren kijken, wordt er duidelijk wat er zojuist is gebeurd.
Bovenin de toren, gespiesd aan de grote wijzer van de eeuwenoude klok, hangt de geliefde Storyteller van Ravenswood Bluff. Vermoord, bloed druipend langs de muur van de toren op de geplaveide straat.
Het kan niet anders dan dat er een demoon is ontwaakt. Een demoon die tot alles in staat is. Hunkerend naar moord in de nacht, overdag in het lichaam van een dorpeling. Na enkele minuten stapt een statig man vanuit de menigte naar voren, het is de burgemeester.
“Beste inwoners van Ravenswood Bluff”, spreekt de burgemeester. “Het ziet ernaar uit dat Ravenswood Bluff is getroffen door een duistere kracht. We moeten samenwerken om deze demoon te ontmaskeren, en te stoppen, voordat meer levens worden ontnomen. Wees alert en meld verdachte activiteiten”.
Dorpelingen kijken argwanend om zich heen en mensen fluisteren tegen elkaar, wijzend naar andere dorpelingen. Lukt het de dorpelingen om de demoon te vinden, of zal Ravenswood Bluff veranderen in een spookstad, en in de vergetelheid raken.
Doel: De Dorpelingen (blauwe team) proberen de demoon te vinden en te executeren. De demoon en zijn Minion(s) (rode team) winnen als er nog 2 levende spelers over zijn, waaronder de demoon.
Mechanismen: Social deduction, hidden role.
Werkwijze: Aan het begin van ieder spel maakt éen speler, de Storyteller, een selectie van een aantal rollen die onderdeel zijn van 1 van de 3 scenario’s die in het basisspel zitten. Het aantal rollen dat in het spel komt, is gelijk aan het aantal spelers.
Het spel wordt gespeeld in de vorm van rondes die bestaan uit dag- en nachtfases. Elke nacht sluiten alle spelers hun ogen. De eerste nacht leren de demoon en zijn Minion(s) elkaars identiteit. In de nachten daarna mag de demoon elke nacht 1 dorpeling om het leven brengen, en leren andere spelers specifieke informatie, zoals hun rol aangeeft.
Elke nacht wordt gevolgd door een dag fase waarin spelers met elkaar in gesprek gaan. Dit met als doel de demoon te vinden en hem te executeren. Aan het einde van elke dag vindt er namelijk een nominatieronde plaats, waarin spelers elkaar mogen nomineren. Hier opvolgend vindt een stemmingsronde plaats, waarin de speler met de meeste stemmen, mogelijk wordt geëxecuteerd. Wordt de demoon geëxecuteerd, dan winnen de dorpelingen.
Blood on the Clocktower heeft een aantal interessante verschillen ten opzichte van andere Social deduction spellen. Allereerst is de spelleider (de Storyteller) zelf ook een actieve speler. Hij/zij heeft als doel het spel mee te laten buigen met hoe de teams ervoor staan. Is het blauwe team aan de winnende hand, dan helpt hij/zij het rode team. Is het rode team het blauwe team te slim af, dan helpt hij/zij het blauwe team. Dit met als ultieme doel om met 3 spelers tot een finale te komen. Om dit voor elkaar te krijgen heeft de Storyteller een aantal handige tools in handen.
Informatie die spelers krijgen is namelijk niet altijd betrouwbaar. Spelers kunnen worden misleid doordat zei bijvoorbeeld een dronken personage zijn, of vergiftigd zijn door andere spelers. Spelers die dronken, of vergiftigd zijn krijgen onjuiste informatie van de Storyteller. Hierdoor denken zei waardevolle informatie voor de groep in handen te hebben, maar maakt hen in plaats daarvan een verdachte speler.
Wat het spel nog meer interessant maakt, is dat spelers die worden vermoord door de demoon, en spelers die uit het spel worden gestemd, niet uit het spel zijn. Dit wil zeggen dat dode spelers nog steeds hun ogen dicht doen tijdens de nachten en mogen meepraten met de nog levende spelers tijdens de dag. Deze spelers verliezen echter wel hun speciale vaardigheid, en mogen vanaf het moment dat zei dood zijn nog maar 1 keer stemmen.
Ten opzichte van spellen, zoals bijvoorbeeld weerwolven, heeft in Blood on the Clocktower iedere speler een rol die ertoe doet. Informatie die spelers tijdens de nacht, of soms op andere momenten krijgen, is vaak een belangrijk puzzelstukje van de puzzel die ze proberen op te lossen.
Dit artikel gaat verder onder deze advertentie
Componenten: De componenten van Blood on the Clocktower zijn op zijn minst gezegd indrukwekkend te noemen. De kwaliteit steekt met kop en schouders boven veel spellen uit. De doos waarin het spel geleverd wordt, fungeert als Grimoire (boek) tijdens het spel. Deze Grimoire wordt door de Storyteller gebruikt om alle informatie van het spel bij te houden (welke rol hebben de spelers, wie is dood, wie is dronken, enz. enz.). Dit boek is voorzien van een fluwelen binnenkant die ervoor zorgt dat de fiches, ook voorzien van een fluwelen achterkant, goed blijven liggen tijdens het lopen.
Ook is er veel aandacht besteed aan de verschillende scenario’s die tot in de puntjes, in verschillende boekwerken zijn uitgewerkt. Op www.bloodontheclocktower.com wordt er in de vorm van podcasts, uitgebreid uitleg gegeven over de verschillende rollen. Ook kun je op deze website een speciale quiz spelen, waarin verschillende situaties onder de loep worden genomen. Op deze manier kun je als Storyteller goed beslagen ten ijs komen.
Interactie: Interactie is waar dit spel het 100% van moet hebben. Het enige dat spelers hebben, is een sheet met alle rollen die mogelijk in het spel aanwezig zijn, voor de rest moeten de spelers tijdens de dag met elkaar in gesprek. Ook de Storyteller is continue aan het meeluisteren met spelers om te kijken of hij/zij naar aanleiding van hun gesprekken het spel kan sturen.
Dit artikel gaat verder onder deze advertentie
Oordeel: Blood On the Clocktower is een belevenis die ik niet eerder in een ander spel heb ervaren. Het viel mij op dat meerdere spelers die het spel met mij gespeeld hadden, de dagen erna het er nog steeds over hadden.
Blood on the Clocktower is in mijn ogen echt weerwolven 3.0. Door het design van de verschillende rollen die in het spel zitten, kan er zeer veel verwarring worden geschept. Hierdoor kan voor sommige spelers soms heel duidelijk zijn wie de demoon is, terwijl andere goede spelers, de demoon juist verdedigen.
De rol van Storyteller is in dit spel een zeer belangrijke rol, en ten opzichte van spellen als weerwolven, zal dit spel veel meer om het verhaal, en zijn plotwendingen draaien. De storyteller heeft hier een zeer actieve rol in, en is daarom een geweldige rol om te spelen. Een geoefende spelleider zal daarom ook zeker de ervaring van de spelers ten goede komen.
Blood on the Clocktower is geen goedkoop spel en vraagt om een grote groep mensen. De makers geven aan dat het spel vanaf 6 spelers te spelen is, maar ik denk dat het spel vanaf minimaal 8 spelers pas echt tot zijn recht komt. Dit zal dan ook voor veel mensen lastig zijn om op tafel te krijgen. Echter, als de prijs (160 tot 180 euro) en de grote van de spelersgroep geen probleem voor jou zijn, dan is Blood on the Clocktower een parel van een spelbeleving waar je het na het spelen nog zeker dagen met je vrienden over hebt. Een aanrader met een hoofdletter ‘A’ dus.
Fabian vertelde over zijn ervaringen met Blood on the Clocktower in aflevering 31 van de Speloptafel-podcast. Die vind je hier.
