REVIEW – Raising Robots

Producent: Nauvoo Games – Maker: Brett Sobol en Seth van Oorden – Illustraties: Viktoriya Fajardo, Howard McWilliam – Spelers: 1-6 – Tijd: 60-90 miunten – Nederlands: nee 

Zin in een Wingspan, maar met wat meer uitdaging? Ben je die vogels ook zo zat en heb je meer zin in leuke schattige robotjes, gemaakt door net zo schattige kindjes? Dat, en nog tal van andere Wingspan-vergelijkingen, in de review van Raising Robots.

DOEL: Bouw robots, voldoe aan eisen van je leraren en scoor punten. De grondstoffen voor de robots, worden geproduceerd door de andere robots. 

MECHANISMEN: Engine building, Tableau-building, Card-selection, Resource-management

WERKWIJZE: Je bent een leerling op een school waar ze zich vooral (en waarschijnlijk alleen maar) bezig houden met het bouwen van robotjes, vooral van huishoudelijke artikelen (want waarom zou je rekenen en taal leren, nietwaar?). 

Je kan de kaarten spelen op een van de drie sporen, die horen bij een bepaalde actie. En als die actie wordt uitgevoerd, dan worden alle robots op dat spoor ook geactiveerd. Klinkt bekend nietwaar? Laten we het er maar op houden dat de makers zich hebben ‘laten inspireren’ door Wingspan. 

Elke ronde krijg je de mogelijkheid om twee van de vijf acties te kiezen. Zo kun je robots bouwen, upgraden of de drie rijen met robots activeren. Als je die rijen activeert, krijg je ook de mogelijkheid om een kaarten, grondstoffen of batterijen te komen. 

De kracht van je actie wordt namelijk bepaald door de power die je eraan geeft. Je krijgt twee kaarten die de kracht weergeven en die kan je aanvullen met je batterijen. En soms heb je geluk dat anderen op een bepaalde manier een actie kiezen, zodat jij kan meeprofiteren. 

Omdat het een school is, moet je ook robot-achtige vakken kiezen. Dat zijn eindspel-kaarten, waar je punten scoort op basis van je resultaten tijdens het spel. Daarnaast leveren ook de gebouwde robots punten op en levert ook het activeren van de robots soms wat punten op. 

COMPONENTEN: De mensen van Nauvoo-games zijn slim omgegaan met de hoeveelheid componenten. In de bovenste rand van het spelersbord zit een spoor, waar je aangeeft hoeveel grondstoffen je hebt. Je zit dus tijdens het spel de hele tijd te schuiven met je sensoren, chips, software en ductape, in plaats van dat je de hele tijd spullen ontvangt en weer inlevert. 

Het artistieke hoogtepunt zijn de robotjes. De kaarten (en dat zijn er echt een hele hoop) zijn allemaal unieke plaatjes van huishoudelijke apparaten die tot een robot zijn omgebouwd. De beste manier om deze art-work te omschrijven is ‘bijzonder schattig’. 

INTERACTIE: De interactie is vrij nadrukkelijk aanwezig, in ieder geval komt het een stuk beter uit de verf dan bij Wingspan. Als een tegenstander een actie kiest, kunnen de andere spelers daar soms van meeprofiteren. Daarom zit je continu in de gaten te houden wat de andere spelers doen tijdens het spel en wat er voor hen het beste uitkomt. 

De krachtkaarten zijn zo gemaakt, dat ze het beste passen bij het aantal spelers. Ook een vernuftige oplossing, die de makers hebben bedacht. 

OORDEEL: De vergelijkingen tussen Wingspan en Raising Robots zijn misschien wat flauw, maar in de basis lijken de spellen wel heel erg op elkaar. Maar om Raising Robots een Wingspan 2.0 te noemen, is niet waar. Het is eerder een Wingspan 4.0. De uitdagingen die bij het spel komen kijken veel diepgaander. 

De kracht van je acties, de verschillende manieren hoe je aan grondstoffen kan komen, de invloed van anderen op de acties die je mag uitvoeren. Het is veel ingewikkelder. 

Daarom is het ook maar de vraag of dit spel echt iets is voor de verstokte Wingspan-speler. Raising Robots is echt wel een paar stappen verder. 

Maar die extra uitdaging is voor de veelspeler juist een enorme stap vooruit. Het is één grote puzzel om zoveel mogelijk dingen voor elkaar te krijgen. Batterijen en ductape (de joker in het spel) geven genoeg flexibiliteit, die Wingspan af en toe ook mist. 

Maar problemen die Wingspan heeft, zie je daardoor ook terugkomen bij Raising Robots. Waar je soms bij het vogelspel heel lang zit te wachten op precies de goede kaarten, die overeenkomen met de opdrachten die in het spel gesteld worden, is dat bij Raising Robots ook het geval. En er zijn wel manieren om aan meer kaarten te komen, maar als je net niet de goede robots voorbij ziet komen (of nog erger, alleen je tegenstander krijgt de goede kaarten in zijn/haar handen) dan zit je toch met een probleem. 

Toch zorgt het ‘er zijn meerdere wegen die tot Rome leiden’-systeem van Raising Robots ervoor dat het probleem misschien iets minder groot is. Maar het vraagt wel vrij veel van je flexibiliteit. 

Het spel is lekker puzzelen. Kan je alles eruit halen en kun je je beurten zo efficiënt mogelijk gebruiken. Toevallig heb ik Wingspan en Raising Robots (toevalligerwijs) achter elkaar gespeeld. Beide spellen hebben hun sterke kanten, maar ik denk dat Raising Robots de komende tijd nog heel wat vaker op tafel gaat komen.

Dit spel is ook besproken in de podcast van Speloptafel (aflevering 16) vanaf 18:00.