PRODUCENT: Starling Games, White Goblin Games
MAKER: James A. Wilson
ILLUSTRATIES: Andrew Bosley
NEDERLANDS: ja
VERKRIJGBAAR: klik hier
In de prachtige Everdell-vallei, tussen de bomen en de struiken, leven tal van kleine beestjes die op zoek zijn naar een nieuwe plek om een bestaan op te bouwen. Help ze bij het bouwen van een nieuwe stad, met jou als leider natuurlijk!
DOEL: Bij Everdell is het de bedoeling dat je een stad bouwt, bestaande uit kaarten met daarop gebouwen of bewoners. Met je werkertjes kun je bouwstoffen verzamelen die je kan gebruiken om die gebouwen te bouwen en om aan bewoners te komen. In vier seizoenen probeer je een stad verder uit te breiden om zoveel mogelijk punten te verzamelen.
MECHANISMEN: Hand Management, Drafting, Worker-Placement
WERKWIJZE: Everdell bestaat uit vier seizoenen, waarin je steeds meer werkers krijgt. Die werkers kan je inzetten op verschillende plekken op het bord die steeds bouwstoffen opleveren: hout, hars, steen en besjes (voedsel). Die grondstoffen kan je inzetten om gebouwen neer te zetten of bewoners aan te trekken.
Deze kaarten geven een bonus, die één of meerdere keren in het spel gebruikt kan worden. Gebouwen kunnen ook gratis de bijbehorende bewoner aantrekken. Zo kan de postduif gratis zijn onderdak vinden in het postkantoor. Maar je moet maar net die combinatie in je handen hebben.
Iedere speler heeft zijn of haar eigen kaarten. In het midden van het speelbord liggen er ook acht kaarten op de weide.
Naast dat de kaarten zelf punten opleveren, zijn er meer mogelijkheden om punten te verzamelen, door middel van evenementen. De kaarten zijn verdeeld in vijf kleurencategoriën. Als je bijvoorbeeld vier groene kaarten hebt, kan je een werker inzetten om een éénmalige bonus binnen te halen. Als je tenminste de eerste bent die op die actieplek gaat staan.
Andere bonussen zijn verkrijgbaar door speciale combinaties van kaarten in je stad te hebben, zoals de leraar en de universiteit of de ruïnes en de historicus.
Als je werkers zijn ingezet en je kan geen gebouwen of bewoners meer aankopen, dan kan je ervoor kiezen om over te stappen op het volgende seizoen. Dan pak je je werkers weer terug (zodat er plekken vrijkomen voor andere spelers) en ga je verder met het volgende seizoen. Het is theoretische mogelijk dat de ene speler al in de herfst zit, terwijl de andere speler nog met de lente bezig is.
Spelers mogen (normaliter) maar vijftien kaarten in hun stad plaatsen. Aan het einde van het spel krijgen de spelers de beloningen voor de evenementen en voor de paarse kaarten die einde-spel-bonussen opleveren.
COMPONENTEN: Vooral de artwork van Andrew Bosley is bij dit spel van de buitencategorie. Elke kaart is een klein kunstwerk en zo, indien vergroot, zo aan de muur kunnen hangen.
Ook de andere componenten zijn topkwaliteit. De besjes zijn een beetje rubber-achtig, waardoor ze echt aanvoelen. Ook de hars, houtblokjes en steentjes zien er heel geloofwaardig uit. In het basisspel is het geld nog van karton, maar in luxe uitvoeringen wordt dat vervangen door metaal.
Het spel wordt geleverd met een grote kartonnen boom. Daar liggen de evenementkaarten op en ook de werkers die in de volgende seizoenen beschikbaar zijn. Alhoewel de boom een hoge attentiewaarde heeft voor iedereen die er langs loopt, is deze niet heel erg functioneel en soms zelfs lastig, omdat sommige spelers een deel van het bord niet kunnen zien. Daardoor valt de boom een beetje in de categorie ‘mooi, maar toch liever niet’.
MOEILIJKHEIDSGRAAD: Ondanks het hoge thematische niveau van het spel is Everdell een typische Euro-game. Voor de gemiddelde veelspeler is het vrij gemakkelijk onder de knie te krijgen, maar iemand die dit soort spellen niet gewend is, zou er wel eens wat moeite mee kunnen hebben.
HERSPEELBAARHEID: Het basisspel komt met een fikse stapel kaarten, zodat het aanbod steeds anders is. Ook de evenementen zijn altijd anders, zodat je steeds op zoek bent naar nieuwe combinaties.
De meeste herspeelbaarheid zit echter in de uitbreidingen die inmiddels op de markt zijn. In Pearlbrook kan je parels opduiken uit de rivier. In Spirecrest gaan de beestjes op pad en in Bellfaire wordt er ook een feest gevierd. Inmiddels zijn ook Newleaf en Mistwood verschenen, waarbij laatstgenoemde vooral op de solospeler is gericht.
INTERACTIE: Zoals bij elk worker-placement-spel zit de grootste interactie bij het feit dat je elkaar in de weg kan zitten bij de diverse plekken waar je je werkers neer kan zetten. Ook is er in het midden van het bord een gezamenlijke markt en is het een race rondom de verschillende evenementen.
OORDEEL: Als het spel op tafel komt is het in ieder een feest voor het oog. Het spel (met of zonder boom) ziet er fantastisch uit, door de artwork en de componenten.
Het spel zelf doet daar niet veel voor onder, maar is niet zonder gebreken. Bij het plannen van een strategie ben je wel heel erg gebonden aan de kaarten die op tafel komen te liggen. En het kan dus zijn dat nét de kaarten niet voorbij komen uit de grote stapel die jij nodig hebt, terwijl voor je opponenten het blijkbaar net wél meezit.
In het begin van het spel krijg je het idee dat je maar heel weinig kan doen met die twee werkertjes die je hebt, maar dat verandert al vrij snel in het tweede seizoen. En in het laatste deel van het spel zit je plots met een heel stel werkers opgescheept waar je bij afvraagt wat je ermee aan moet.
Het spel heeft daarmee ook het gevaar dat sommige spelers in een gedachtengang verdrinken. Het spel heeft zoveel mogelijkheden, dat de wachttijden tussen de verschillende spelers behoorlijk kunnen oplopen.
Na een paar keer spelen wordt het aanschaffen van een van de uitbreidingen wel een noodzakelijkheid. Het geeft het spel meer diepgang, die het dan ook wel nodig heeft. Maar ook voor die uitbreidingen geldt… het ziet er weer prachtig uit.
