PRODUCENT: Grey Fox Games
MAKER: Ole Steiness
ILLUSTRATIES: Jose David Lanza Cebrian, Vicotr Pérez Corbella
NEDERLANDS: nee
VERKRIJGBAAR: klik hier
Het zijn geen gemakkelijke tijdens voor de Viking-clan. De oude leider, de Jarl, is omgekomen en er zijn meerdere mensen die zijn plek willen innemen. Maar ondertussen wordt het dorp aangevallen door Trollen, Draugers en andere monsters. Pak je zwaard, bijl, schild en je vikinghelm en probeer zoveel mogelijk roem te verzamelen en wordt daarmee de nieuwe Champions of Midgard.
DOEL: Bij Champions of Midgard ga je gevechten aan met de dobbelstenen, die je krijgers vormen. Je kan ervoor kiezen om monsters aan te vallen. Aan het einde van de ronde rol je dan de dobbelstenen om te zien of je krijgers de strijd hebben overwonnen en de levert roem op. Na acht ronden wint de speler met de meeste roem.
De versie die op de foto’s zichtbaar is is het basisspel met de twee uitbreidingen Dark Mountains en Valhalla. Ook zijn sommige onderdelen vervangen door spullen van www.spelspul.nl.
MECHANISMEN: Worker Placement, Dice-battling
WERKWIJZE: Alle spelers maken deel uit van hetzelfde dorp. Op het speelbord staan meerdere locaties waar je de werkers in kan zetten. Je begint het spel met vier werkers, die je kan inzetten in verschillende gebouwen. Sommige gebouwen leveren krijgers op, anderen bijvoorbeeld hout, geld of eten.
Je kan de werkers ook inzetten om de verschillende monsters aan te vallen. Zo moet je het dorp verdedigen tegen trollen, die elke ronde het dorp teisteren. Doe je dat succesvol, dan kan je een van de andere spelers de schuld geven van het feit dat zij dat zelf niet deden (ze krijgen dan een zogeheten ‘blame-token’) en dat levert aan het einde van het spel minpunten op.
Er zijn drie (en met de uitbreidingen zes) verschillende strijders: de witte zwaardvechters, de rode speermannen en de zwarte bijdragers. De zwarte dobbelstenen doen meer schade, maar de witte dobbelstenen maken een grotere kans om een slag te overleven. Zij hebben op enkele zijden een schild staan, die schade tegenhoudt, als de monsters aanvallen.
Elke speler kan ook -als een viking- een reis over zee maken en daar monsters aanvallen. Maar dan moet die reis wel rustig verlopen, want je kan onderweg in een storm terechtkomen of een zeemonster tegenkomen. Maar het voordeel van zo’n gevecht is dat de beloningen weer veel hoger zijn.
En mocht de worp van je strijders echt enorm teleurstellen dan kan je altijd nog de hulp van de goden inroepen en op je hoorn blazen. Je mag dan opnieuw gooien en mogelijk levert het nu wel het gewenste resultaat op.
Aan het einde van het spel zijn er nog punten te verdienen met de geheime opdrachten (de ‘destiny-kaarten’) en met de sets aan verslagen monsters.
COMPONENTEN: Het spel is inmiddels al een paar jaar oud en dat is ook wel te zien. Als het nu uit zou komen via een crowdfundings-actie of iets dergelijks dan waren de makers vast helemaal los gegaan met stukken vlees en hout, in plaats van de houten blokjes, die bij het spel komen. Allicht zouden er ook compleet overbodige miniatuurpoppetjes bij zitten.
Dat neemt niet weg dat alles dat in het spel zit prima voldoet. De artwork is absoluut over-de-top en geeft totaal niet weer hoe de viking-wereld in elkaar zat, maar gezien het thema is dat ook niet echt storen.
MOEILIJKHEIDSGRAAD: Voor ervaren spelers is er regeltechnisch weinig nieuws onder de zon bij Champions of Midgard. Het spel speelt lekker snel weg (met twee ervaren spelers doe je er ongeveer een uur over).
HERSPEELBAARHEID: Er zit wel wat variatie in het spel. Iedere speler heeft een eigen leider, met zijn eigen kwaliteiten. Ook zorgen de monsters voor net een ander speelaanbod, alhoewel de variatie daarin niet al te groot is.
De grootste herspeelbaarheid komt echter van de uitbreidingen: Dark Mountains en (vooral) Valhalla. In Dark Mountains sluiten ook de boogschutters (groene dobbelstenen zich aan) en kan je de bergen intrekken om de bergreuzen te verslaan. Bij Valhalla worden gele (schildstrijers) en roze (berserkers) geïntroduceerd. Omgekomen strijders komen in Valhalla, de viking-hemel, terecht waar ze ook nog legendarische gevechten aan kunnen gaan en je vanuit daar kunnen ondersteunen.
INTERACTIE: De interactie bij Champions of Midgard is vrij groot. Niet alleen kun je elkaar dwars zitten door het beperkte aantal posities waar je heen kan (elk monster kan ten slotte maar één keer aangevallen worden). Ook kan je elkaar blame-tokens toeschuiven en is er maar een beperkt aantal nieuwe strijders beschikbaar per ronde. Bereid je maar voor op wat verbale verwijten over en weer tijdens het spel.
OORDEEL: Champions of Midgard is een snel en niet al te moelijk spel, waar je in no-time compleet ingezogen kan worden. Natuurlijk bestaat er het risico dat je bij je gevechten in één ronde al je krijgers kwijt bent, maar dat heeft ook met risicospreiding te maken. En er zijn natuurlijk ook beurten waarbij de kansen op succes vrijwel nihil zijn, maar dan kan het ook wel eens helemaal goed op z’n plek vallen.
De geluksfactor is natuurlijk een van de zwakke punten van het spel, maar de Valhalla-uitbreiding lost dat prima op. Zelfs al je na een slagveld al je krijgers kwijt bent, dan hou je er alsnog wat aan over, omdat omgekomen strijders vanaf boven alsnog behulpzaam kunnen zijn.
Ondanks de heftigheid en de omvang van het spel, speelt het vrij snel weg. Zelfs met vier spelers ben je er meestal in anderhalf uur wel mee klaar. Tenminste, als je ervanuit gaat dat alle spelers hun bijl thuis laten liggen en niet halverwege het speelbord doormidden hakken.
