Dabba Walla (Queen Games) – Ontwerper: Felix Leder, Patricia Limberger – Illustraties: Patricia Limberger – Spelers: 2 – 4 – Speeltijd: 30 – 45 minuten – Leeftijd: 8+ – Nederlands: nee
Waar we in Nederland regelmatig met het broodtrommeltje onder de arm naar het werk toegaan, doen ze dat in India vaak anders. Daar worden de maaltijden vers gemaakt en vervolgnes op volverpakte fietsen en kruiwagens naar de hongerige arbeiders gebracht. In dit spel ga je aan de slag als een Dabba Walla, zo’n voedselbezorger in India.
Dit spel werd uitgebreid besproken door Dave in aflevering 40 van de Speloptafel podcast. Die vind je hier.
Doel: In Dabba Walla proberen de spelers zoveel mogelijk fooien bij elkaar te verzamelen. De maaltijden die in het eerste deel verzameld worden, leveren in het tweede deel punten op.
Mechanismen: Tegel-leg-mechanisme, drafting, kaarten met meerdere mogelijkheden om te gebruiken.
Werkwijze: Het spel Dabba Walla bestaat grofweg uit twee delen, die totaal niet op elkaar lijken. In het eerste deel van het spel, probeer je zoveel mogelijk maaltijden te verzamelen en een plek te geven op de kar. In het tweede deel moet je zorgen dat die maaltijden ook zoveel moeilijk opleveren.
Het spel begint met een centraal bord van de stad met zes verschillende locaties. Op die locaties liggen kaarten, met daarop een aantal bereide maaltijden in één van de vier kleuren (rood, blauw, geel en groen). Vanuit de hand mag de speler dan een van zijn drie kaarten spelen om een speciale tegel neer te leggen. Die tegels, variërend van één tot vier maaltijden in tetris-achtige vormen, krijgen dan een plekje op de fiets. Die stapel mag zo hoog mogelijk worden, maar er zijn wel bepaalde restricties, die wel uit meer van dit soort spellen kennen (denk bijvoorbeeld aan Gingerbread House).
In elke beurt mag de ‘ophaler’ van de maaltijden een locatie opschuiven, maar als een opdracht op een paar plekken verderop er nét wat interessanter uitziet, dan kan de speler een ticket neerleggen op de tussengelegen opdrachten. Alle tickets die over zijn, leveren aan het einde van het spel punten op.
Op de meeste tegels staan ook nog halve kopjes chai-thee, die samengevoegd kunnen worden. Dat levert dan ook een eenmalige bonus op.
Als er dertien tegels op de fiets/kruiwagen zijn gelegd, dan is het eerste deel van het spel achter de rug en dan wordt het speelbord omgedraaid. Daar staan vier sporen op, corresponderend met de vier kleuren maaltijden in het spel.
Er worden punten uitgedeeld, waarbij de spelers de waarde van de maaltijden kunnen aanpassen. De kaarten die ze in het spel hebben verzameld hebben ook een onderste helft. Daar staan één of twee kleuren op, met een cijfer. Als er bijvoorbeeld ‘groen 2’ staat, dan zorgt het er die ronde (laag) voor dat groen minimaal twee punten krijgt. En als de buurman ook zo’n kaart neerlegt, dan kan dat aantal nog een stuk hoger zijn. Maar er zijn ook mogelijkheden om de waardering naar beneden bij te stellen.
Aan het einde van het spel wint de speler met de meeste punten.
Componenten: Queen Games is niet de uitgever die heel erg bekend staat om de hoge kwaliteit van de productie. Maar bij dit spel hebben ze ervoor gekozen om (misschien ook nog wel thematisch) er doosjes bij te doen, waar alle tetris-tegels in passen.
Dat is een noodzakelijk besluit, want met al die losse tegeltjes zou de tijd die nodig is om het spel op te zetten verhoogd worden met zeker een half uur.
De illustraties zijn zo functioneel als nodig is.
Dit artikel gaat verder onder deze advertentie
Interactie: De interactie komt vooral in het tweede deel van het spel naar voren, maar ook in het eerste deel kan je elkaar redelijk dwars zitten. Bij het verzamelen van de maaltijden kan je net de ideale tegel voor iemand anders neus wegkapen.
Maar de interactie komt pas echt tot bloei in het scoregedeelte. Bij elke laag krijg je de mogelijkheid om de punten die jezelf, maar ook andere spelers krijgen, te beïnvloeden. En zelfs als de tegenstander een veel hoger bouwwerk heeft dan jij, dan mag je alsnog je kleine beetje invloed uitoefenen door een van je kaarten te spelen.
Oordeel: Dabba Walla is een spel waarbij twee ogenschijnlijk zeer vlakke spelmechanismen worden samengevoegd tot één aardig geheel. De charme van het spel is, dat het ondanks de fusie het spel in zijn geheel op een zeer behapbaar ‘familieniveau’ blijft.
Is het een fantastisch spel dat geweldige nieuwe dingen doet? Dat niet. Het stapelen zagen we ook al bij Gingerbread House en ook het inzamelen van de maaltijden in de stad is nauwelijks vernieuwend.
Toch is niet alleen de interactie tussen de spelers, maar misschien nog wel meer de interactie tussen de twee delen van het spel het aardigst. Je kan complete lage met gele maaltijden verzamelen, maar als je tijdens het spel geen enkele kaart hebt gepakt die ervoor zorgt dat geel ook wat punten scoort, dan heb je een probleem. Dan ben je afhankelijk van de medespelers om de score van de gele maaltijden op te krikken en dat zijn ze meestal niet van plan.
Dabba Walla is een aardig spel, dat vooral op een niet al te zware spellenavond geen mispeer maakt. De ervaren gamers die wat meer diepgang zoeken, die kunnen het net zo goed links laten liggen.
Dit spel werd uitgebreid besproken door Dave in aflevering 40 van de Speloptafel podcast. Die vind je hier.
